Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Stanisław Stankiewicz

Protokolant: Bożena Radziusz

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy H. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o dodatek pielęgnacyjny

na skutek odwołania H. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 29 maja 2013 roku

Nr (...)-ser2

oddala odwołanie

sygnatura akt V U 1171/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 29 maja 2013 r. w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił H. P. prawa do dodatku pielęgnacyjnego, ponieważ Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do samodzielnej egzystencji.

H. P. kwestionując ustalenia ZUS co do aktualnego stanu jej zdrowia domagała się zmiany powyższej decyzji organu rentowego i przyznania jej dodatku pielęgnacyjnego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację z uzasadnienia decyzji.

Sąd Okręgowy w Białymstoku ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczona do marca 2013 r. uprawniona była do dodatku pielęgnacyjnego. Orzeczeniem z dnia 22 maja 2013 r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że H. P. nie jest całkowicie niezdolna do samodzielnej egzystencji. Orzeczenie to było podstawą wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia. Niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych (art. 13 ust. 5).

Odwołująca urodzona (...) w oparciu o przesłankę wieku nie może skutecznie domagać się przyznania jej dodatku pielęgnacyjnego.

Celem ustalenia aktualnego stanu zdrowia H. P., Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii.

Biegły po przeprowadzeniu stosownych badań lekarskich oraz dokonaniu analizy dostępnej dokumentacji lekarskiej, rozpoznał u odwołującego schorzenia, które szczegółowo wymienił w opinii (k. 13). Zdaniem biegłego schorzenia te nie powodują u badanej naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Odwołująca nie zgodziła się z biegłym.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się na ocenie stanu zdrowia dokonanej przez biegłego sądowego.

Zdaniem Sądu opinia biegłego jest fachowa, obiektywna, wszechstronna, należycie uzasadniona i z tych powodów zasługuje na uwzględnienie. Należy dodać, że autor opinii legitymuje się wiedzą medyczną z zakresu schorzeń rozpoznanych u odwołującej, doświadczeniem zawodowym a także znajomością zasad orzeczniczych określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Podkreślić też trzeba, iż o uznaniu za niezdolną do samodzielnej egzystencji osoby ubiegającej się o dodatek pielęgnacyjny, decyduje bezstronna ocena stanu jej zdrowia dokonana poprzez lekarzy specjalistów. Subiektywne odczucia odwołującego i zgłaszane dolegliwości nie mogą stanowić podstawy orzekania, jeżeli nie znajdują potwierdzenia w obiektywnych dowodach, jakimi są wyniki badań.

Skoro w toku postępowania sądowego nie udało się skutecznie wykazać, że schorzenia występujące u H. P. powodują utratę zdolności do samodzielnej egzystencji, to odwołanie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzeczono jak w sentencji wyroku.