Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Białymstoku

UZASADNIENIE

P. M. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z dnia 9 marca 2010 r. w sprawie II K 20/09 za przestępstwo popełnione w dniu 15 czerwca 2004 r. na podstawie art. 280 § 2 k.k. wymierzono karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 8 sierpnia 2008 r. do dnia 9 marca 2010 r.

2.  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 11 września 2012 r. w sprawie III K 98/09 za przestępstwo popełnione 17 grudnia 2007 r. na mocy art. 56 ust. 3 ustawy za dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych, na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono przepadek korzyści pochodzącej z przestępstwa w kwocie 4000 zł (czterech) tysięcy złotych, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 kwietnia 2008 r. do dnia 8 sierpnia 2008 r.

Skazany złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu w sprawie II K 20/09 i Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 98/09 oraz orzeczenie kary łącznej przy zastosowaniu przy jej wymiarze zasady absorpcji.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek skazanego jest zasadny w części zmierzającej do wydania wyroku łącznego i orzeczenia kary łącznej. Oba przestępstwa, za które P. M.został skazany wyrokami Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu oraz Sądu Okręgowego w Białymstoku pozostają w realnym zbiegu. Pierwsze przestępstwo popełnił skazany w dniu 15 czerwca 2004 r. Tego dnia dokonał rozboju przy użyciu broni palnej. Następne przestępstwo – uczestnictwa w obrocie substancjami psychotropowymi, skazany popełnił w dniu 17 grudnia 2007 r. Pierwszy z wyroków dotyczących tych czynów zabronionych zapadł w dniu 9 marca 2010 r. Był to wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu wydany w sprawie II K 20/09, którym P. M.został skazany za czyn z art. 280 § 2 k.k. Kolejny wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku – wyrok z dnia 11 września 2012 r.. w sprawie III K 98/09, dotyczył czynu z art. 56 ust. 3 ustawy za dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Obydwa przestępstwa skazany popełnił przed wydaniem pierwszego skazującego wyroku za jedno z nich. Obydwomawyrokami P. M.wymierzono kary tego samego rodzaju – kary pozbawienia wolności. W tym stanie rzeczy należało uznać, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 85 k.k. stanowiące podstawę wymierzenia skazanemu kary łącznej.

Mając na uwadze treść art. 86 § 1 k.k. oraz wysokość wymierzonych skazanemu kar jednostkowych Sąd mógł orzec wobec niego karę pozbawienia wolności w granicach od 10 lat do 11 lat i 6 miesięcy. Wymierzając P. M. karę łączną Sąd miał na uwadze odstęp czasu pomiędzy oboma popełnionymi przez niego czynami oraz ich rodzaj, a także zachowanie skazanego po wydaniu wyroków skazujących, którymi orzeczono kary podlegające łączeniu.

Sąd wymierzył skazanemu karę łączną kierując się zasadą asperacji. Oba popełnione przez P. M. przestępstwa miały miejsce w znacznym odstępie czasu, dzielił je bowiem ponad trzy i pół roczny okres czasu. Dodatkowo przestępstwa skazanego godziły w zasadniczo różne dobra prawne –zdrowie i mienie oraz zdrowie publiczne – wolność społeczeństwa od nałogu narkomanii. Jedyną wspólną cechą obu przestępstw była mat owacja skazanego, który działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Powyższe okoliczności sprzeciwiały się uznaniu obu przestępstw za jedno zdarzenie o charakterze kryminalnym i zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji.

Na korzyść skazanego przemawia jego zachowanie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. W świetle opinii Zakładu Karnego w C. zachowanie skazanego było poprawne. Skazany w czasie pobytu w zakładzie karnym był wielokrotnie nagradzany i tylko dwukrotnie karany. Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary, jego krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw wskazują na to, że nie jest osobą zdemoralizowaną na tyle, aby stosować przy wymiarze kary łącznej zasadę kumulacji. Orzeczona wobec skazanego kara łączna 11 lat pozbawienia wolności jest w ocenie Sądu wystarczająco dolegliwa, aby skłonić go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

Na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach od dnia 22 kwietnia 2008 r. do dnia 8 sierpnia 2008 r. oraz od dnia 8 sierpnia 2008 r. do dnia 9 marca 2010 r., a także okres dotychczas odbytej kary orzeczonej w sprawie II K 20/09 Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu. Zaliczenie na poczet kary łącznej wymienionych wyżej okresów wynika z tego, że w sprawie II K 20/09 oraz w sprawie III K 98/09 wobec P. M. stosowano tymczasowe aresztowania począwszy od 22 kwietnia 2010 r. Powyższe okresy zaliczono skazanemu na poczet kar pozbawienia wolności orzeczonych w tych sprawach.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie § 14 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. Dz.U.2013.461).

Skazany nie pracuje i nie posiada majątku. Nie mógłby więc ponieść kosztów sądowych. Dlatego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił go od ich ponoszenia.