Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Rosłoń

Protokolant: Irena Prochowicz

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy W. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania W. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 21 marca 2013 roku

Nr (...)

Oddala odwołanie.

sygn. akt V U 468/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił W. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podstawą tego rozstrzygnięcia było orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 13 marca 2013 r., która ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Wnioskodawczyni wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Zakwestionowała ustalenia organu rentowego w przedmiocie stanu zdrowia, wskazała, że nie może dźwigać, schylać się, przy odchylaniu ma zawroty głowy i zachwiania równowagi. Ponadto wskazała, że w styczniu 2011 r. przeszła operację prawego biodra i przy dłuższym chodzeniu występuje stwardnienie mięśnia i ból w okolicy blizny.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje.

Wnioskodawczyni W. Z. urodziła się (...)r. Z zawodu jest pomocnikiem mleczarskim. Pracowała jako robotnik, tkacz dywanów, pomocnik mleczarski, sprzątaczka. Obecnie, od 3 września 2012 r. jest zatrudniona w wymiarze ¼ etatu jako pracownik utrzymania czystości. Około 5 lat temu u wnioskodawczyni rozpoznano dysplastyczną artrozę biodra prawego. Z tego powodu była operowana 27 stycznia 2011 r.
W związku z zabiegiem operacyjnym w okresie od 26 stycznia 2011 r. do 26 lipca 2011 r. pobierała zasiłek chorobowy oraz miała przyznane prawo do świadczenia rehabilitacyjnego
na okres 1 roku, począwszy od 27 lipca 2011 r. (akta ZUS).

Decyzją z dnia 21 marca 2013 r. – obecnie zaskarżoną - (...) Oddział w B., po rozpoznaniu wniosku W. Z. z dnia 8 lutego 2013 r. odmówił przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że w orzeczeniu z dnia 13 marca 2013 r. komisja lekarska ZUS uznała, że nie jest ona niezdolna do pracy (akta ZUS).

W celu ustalenia czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy oraz zweryfikowania orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika oraz komisję lekarską ZUS, Sąd dopuścił dowód
z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii ( k. 7).

Po analizie akt sprawy, przeprowadzeniu badania podmiotowego i przedmiotowego
w dniu 29 maja 2013 r., biegły sądowy rozpoznał u W. Z. artrozę stawu biodrowego prawego- stan po endoprotezoplastyce dnia 27 stycznia 2011 r. i zespół bólowy kręgosłupa L-S w przebiegu zmian zwyrodnieniowych. Stwierdził, że rozpoznane schorzenia
nie czynią badanej niezdolną do pracy.

W uzasadnieniu opinii wskazał, że po przebytym 27 stycznia 2011 r. zabiegu endoprotezoplastyki biodra prawego z powodu zmian zwyrodnieniowych wnioskodawczyni uzyskała dobry zakres ruchomości w stawie biodrowym prawym i prawidłową funkcję motoryczną. Chód jest sprawny, bez istotnego oszczędzania kończyny dolnej prawej. Pomimo zgłaszanych przez wnioskodawczynię dolegliwości ze strony kręgosłupa L-S, w badaniu stwierdzono dobrą ruchomość kręgosłupa i obustronnie ujemne objawy korzeniowe (k. 10-12).

Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub nie później niż 18 miesięcy od ich ustania.

Zgodnie zaś z treścią art. 12 tej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Nie budziło wątpliwości w sprawie, że wnioskodawczyni cierpi na określone schorzenia jednakże o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 01.12.2000 r., II UKN 113/00, OSNP 2002/14/343). W ocenie biegłego wskazane w rozpoznaniu schorzenia, na które cierpi wnioskodawczyni, nie dają podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy.

Zdaniem Sądu, sporządzona przez biegłego opinia stanowi wystarczający materiał
do oceny zdolności do pracy wnioskodawczyni.

Podkreślić należy, że strony nie wniosły zastrzeżeń do tej opinii. Wprawdzie wnioskodawczyni na rozprawie stwierdziła, że nie zgadza się z opinią gdyż nie może się schylić jak też dźwigać, niemniej jednak te okoliczności zostały przez biegłego szczegółowo opisane w opinii. Biegły w badaniu przedmiotowym stwierdził, że uciskowo kręgosłup L-S jest miernie bolesny, ruchomość z ograniczeniem zgięcia a objawy korzeniowe ujemne. Odnośnie prawego stawu biodrowego stwierdził, że okolica jest uciskowo bolesna, niemniej jednak chód sprawny, bez pomocy ortopedycznych, z dyskretnym utykaniem na prawą kończynę.

Opinia została wydana po przeprowadzeniu badań oraz analizie przedłożonej dokumentacji. Stwierdzone schorzenia zostały wyczerpująco opisane a ostateczne wnioski opinii logicznie uzasadnione.

Wskazać należy, że przy orzekaniu o niezdolności do pracy sąd bierze pod uwagę szereg elementów, nie tylko stan zdrowia ubezpieczonego, koniecznym jest również uwzględnienie poziomu jego kwalifikacji, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego. Biorąc zatem pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanych prac, poziom wykształcenia i wiek należy uznać, że W. Z. nie jest niezdolna do pracy.

Zważywszy również na specyfikę oceny dowodu z opinii biegłego, która wyraża się
w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, jedynie w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej, z uwzględnieniem kryteriów poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, sposobu motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich ocen, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania tego dowodu w niniejszej sprawie.

W pełni podzielając zatem ustalenia i wnioski opinii Sąd uznał, że W. Z. nie udowodniła istnienia u niej niezdolności do pracy, a stwierdzenie tej przesłanki stanowiło warunek konieczny nabycia prawa do renty.

Z tego też powodu odwołanie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.