Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Leszek Ciulkin (spr.)

Sędziowie: Katarzyna Topczewska

Maciej Głos

Protokolant: Barbara Tomaszuk

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2019 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 22 maja 2019 roku, sygn. akt VIII GC 44/19

I. Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w pkt. I. Oddala powództwo.

- w pkt. II. Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.817 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

II. Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 318 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od apelacji oraz kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie apelacyjne.

sędzia Maciej Głos sędzia Leszek Ciulkin sędzia Katarzyna Topczewska

Transkrypcja uzasadnienia

Sygn. akt. VII Ga 435/19

[Sędzia Przewodniczący Sprawozdawca Ciulkin Leszek 00:02:48.896]

Uzasadnienie w sprawie o sygnaturze VII Ga 435/19. Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. kwoty 6355 złotych i 50 groszy z ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powód dochodził zapłaty z tytułu kosztów najmu auta zastępczego. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 22 maja 2019 roku uwzględnił powództwo w całości i rozstrzygnął o kosztach. Sąd uznał, iż propozycja złożona przez ubezpieczyciela w zakresie kosztów najmu nie mogła odnieść skutku, bowiem nie była adresowana do poszkodowanego, tylko do warsztatu, który w imieniu poszkodowanego zgłosił szkodę. Apelację od tego wyroku złożył pozwany, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, niezastosowanie artykułu 354 paragraf 2 k.c., z którego wynika, że poszkodowany był zobowiązywany do współdziałania z wierzycielem z mocy artykułu 16 ustęp 1 punkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych do zapobieżenia zwiększaniu rozmiaru szkody poprzez nieuwzględnienie zasady minimalizacji szkody przez poszkodowanego, która doprowadziła do skorzystania z propozycji asystorów w wypożyczalni współpracujących z pozwanym i zastosowaniem stawki niższej. Punkt 2 naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, artykułu 232 w związku z artykułem 6 k.c. poprzez przyjęcie nieprawidłowego rozkładu ciężaru dowodu i w konsekwencji obciążanie pozwanego konsekwencjami niewykazania faktów, co do których ciężar dowodu zgodnie z artykułem 6 k.c. spoczywał na stronie powodowej, 3 naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, artykuł 233 paragraf 1 k.p.c. poprzez dowolną i sprzeczną z zasadami logicznego rozumowania ocenę dowodów skutkującą pominięciem propozycji asystorów pozwanego w zakresie najmu pojazdu zastępczego jako najbardziej korzystanej, która powinna zostać przyjęta przez poszkodowanego, kierującego się obowiązkiem minimalizacji szkody, ponadto poprzez pominięcie materiału dowodowego, przedstawionego przez pozwanego i oparciu ustaleń wyłącznie na twierdzeniach powoda, nadto poprzez uznanie za konieczne przyrównania stawki najmu oferowanej przez powoda do stawek tak zwanych rynku lokalnego podczas, gdy zasadność takich ustaleń występuje jedynie wówczas, gdy pozwany nie oferował możliwości zorganizowania najmu dla poszkodowanego i poszkodowany musiał poszukiwać ofert na rynku, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie, nadto poprzez przyjęcie, że stawka najmu dochodzona przez stronę powodową nie jest rażąco wygórowana, pomimo nie wykazania tego przez stronę powodową. Punkt 4, błąd w ustaleniach faktycznych poprzez nieuwzględnienie propozycji asystorów pozwanego jako najkorzystniejszej oferty, która winna być podstawą rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego poprzez całkowite pominięcie materiału dowodowego przedstawionego przez pozwanego i oparciu ustaleń będących podstawą wyroku wyłącznie na twierdzeniach powoda. Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono o zmianę zaskarżonego orzeczenia i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. 2, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja jako zasadna prowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez pozwanego. Należy w szczególności dostrzec, że Sąd I instancji nieprawidłowo przyjął, iż w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do rozliczenia szkody związanej z najmem pojazdu w oparciu o propozycje najmu auta zastępczego przedstawioną przez ubezpieczyciela. Należy wskazać, że poniesiono tytułem najmu kwotę, której nie trzeba byłoby uregulować gdyby poszkodowany skorzystał z propozycji ubezpieczyciela. Była to propozycja najmu doręczona warsztatowi zgłaszającemu szkodę, zatem podmiot ten działał w imieniu poszkodowanego i to wobec niego propozycja warunków najmu została zgłoszona, gdyż to ten podmiot w procesie likwidacji szkody reprezentował interesy poszkodowanego. Sąd Rejonowy uznał, że niedoręczenie propozycji poszkodowanemu spowodowało to, że nie dotarła ona do właściwego adresata i stąd po stawce ubezpieczyciela wynikającej z tej propozycji nie można było rozliczyć kosztów najmu. Jest to rozumowanie nieuprawnione, gdyż nie ulega wątpliwości, że propozycja najmu auta zastępczego bezkosztowo dotarła do podmiotu działającego w imieniu poszkodowanego, a w związku z tym rozliczenie kosztów najmu winno nastąpić w oparciu o stawkę oferowaną przez ubezpieczyciela. Stąd też Sąd I instancji tracąc z pola widzenia tą okoliczność doprowadził do naruszenia przepisu artykułu 233 paragraf 1 k.p.c. w sposób podniesiony w apelacji, jak również błędnie ustalił, iż w przedmiotowej sprawie istotne jest odniesienie stawki najmu proponowanej przez ubezpieczyciela do stawek rynkowych, jak również odniesienie stawki, po której rozliczono szkodę do stawek rynkowych. Należy przede wszystkim dostrzec, że to poszkodowany podjął decyzję o reprezentowaniu go w toku likwidacji szkody przez warsztat i to poszkodowany wynajął pojazd od tego warsztatu bez jakiegokolwiek kontaktu z ubezpieczycielem celem chociażby sprawdzenia, czy możliwy jest najem pojazdu u ubezpieczyciela i na jakich warunkach. Poszkodowany mógł w związku z tym wynająć auto zastępcze w sposób, który oferował mu poszkodowany, oferował mu ubezpieczyciel za znacznie niższą stawkę, a zatem bez znaczenia jest tu argumentacja Sądu Rejonowego, że przyjęta przez powoda stawka nie została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych, skoro bowiem stawka 110 złotych netto jest stosowana przez podmioty współpracujące z pozwanym i poszkodowany mógł skorzystać z najmu bezkosztowo na warunkach proponowanych mu przez ubezpieczyciela, to nie ma znaczenia dla wyrokowania w niniejszej sprawie, czy inne i jakie ewentualnie stawki występowały w innych podmiotach. Odwoływanie się przez Sąd Rejonowy do cen rynkowych jest o tyle nietrafne, że w przypadku wynajmu pojazdów zastępczych w szkodach z OC sprawcy nie ma jakkolwiek obiektywnie rozumianych cen rynkowych. Rynkową bowiem jest wyłącznie cena, o której wysokości decydują rynkowe mechanizmy podaży i popytu, ustalona jest między podmiotami, który płaci, a podmiotem oferującym usługę. Mechanizm taki nie ma miejsca w przedmiotowym przypadku, gdy powód ustala arbitralnie stawkę takiego najmu, a poszkodowanego wysokość tej stawki nie interesuje, nie jest bowiem zobowiązany do jej uregulowania. Pozwany zaś postawiony jest przed faktem dokonanym bez jakiego, jakiejkolwiek możliwości wpływu na cenę transakcyjną. Mechanizm ten nie ma nic wspólnego z rynkiem najmu i cenami rynkowymi. Okoliczności te wskazują, iż istotnie Sąd I instancji dopuścił się uchybień zarzuconych mu w apelacji, a to skutkowało koniecznością zmiany zaskarżonego wyroku w oparciu o artykuł 386 paragraf 1 k.p.c., natomiast o kosztach postępowania w II instancji rozstrzygnięto na podstawie artykułu 98 k.p.c., obciążając nimi w całości stronę przegrywającą. Dziękuję. To wszystko.