Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Białymstoku

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII Ka 863/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

XIII K 1085/18 wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. a)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wstępnie, odnosząc się do konstrukcji apelacji, tj. podniesienia w niej zarzutów osnutych na błędzie w ustaleniach faktycznych, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych ustosunkować się należy w drugiej kolejności po ocenie zarzutu naruszenia przepisów postępowania. Powyższy porządek chronologiczny ocen jest o tyle oczywisty (nieprzypadkowy), że aby móc dokonać określonych ustaleń faktycznych, uprzednio należy dokonać analizy zebranego materiału dowodowego. To bowiem w oparciu o konkretne dowody, czyni się konkretne ustalenia.

Tymczasem skarżący nie podniósł żadnego uchybienia przepisom proceduralnym, w tym tyczących się sposobu oceny dowodów. Autor apelacji upatruje zatem wad orzeczenia li tylko w błędzie w ustaleniach faktycznych, choć jednocześnie nie neguje procedowania Sądu I instancji jako takiego.

Skoro zaś procedowanie Sądu I instancji mieściło się w granicach prawidłowego, logicznego rozumowania - a tak zdaniem Sądu Okręgowego było - to trudno uznać, że na podstawie prawidłowo ocenionych dowodów i okoliczności doszło do wyprowadzenia błędnych wniosków, które przybrały postać ustaleń faktycznych.

W ocenie Sądu Okręgowego sformułowane przez skarżącego zarzuty (nie wytykające uchybień proceduralnych) sprowadzają się w głównej mierze do polemiki z ustaleniami Sądu I instancji i jako takie nie mogły zyskać aprobaty. Jak bowiem wynika z utrwalonego orzecznictwa sądowego (vide m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84, Lex nr 16881), możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu, nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania.

Tymczasem z zebranego materiału aktowego innych wniosków, niż poczynione przez Sąd I Instancji, wyprowadzić nie można było.

Przechodząc wprost do zarzutu (1.a) Sąd Okręgowy stwierdza, że wbrew twierdzeniom apelującego rola J. M. (1) w zdarzeniu z dnia 20 maja 2018 roku w okolicy klubu (...) w B. przy ul. (...) była taka, jak opisał to Sąd Rejonowy. Aktywność pokrzywdzonej pojawiła się wówczas, gdy oskarżony D. K. zbliżył się do K. M. prezentując postawę wskazującą na zamiar uderzenia. Ww. w istocie stanęła między oskarżonym a swoim narzeczonym K. M. broniącym wówczas J. M. (2) i pozostałe koleżanki pokrzywdzonej przed natarczywymi, nieeleganckimi, obraźliwymi i agresywnymi zaczepkami. W powstałym spontanicznie zamiarze J. M. (1) było rozdzielenie mężczyzn. Próba jej interwencji mającej zapobiec skrzywdzeniu K. M. zakończyła się jednak dla niej niekorzystnie i brutalnie, bowiem D. K. pozbywając się jej poniekąd z placu konfrontowania się z K. M., chwycił J. M. (1) za głowę i silnie popchnął wskutek czego upadła na kostkę brukową uderzając się głową i tracąc po tym przytomność. Bezsprzeczne i niekwestionowane są doznane wskutek powyższego obrażenia - uraz głowy z raną powłoki i złamanie barkowego końca obojczyka prawego - naruszenie czynności narządu ciała na czas przekraczający 7 dni.

J. M. (1) wchodząc między mężczyzn, chciała ich rozdzielić, chciała uniknąć bójki, bała się (k. 128). Taka jej postawa i motywacja sprzeczna jest z koncepcją rzekomego ataku, jaką forsuje obrońca oskarżonego. Zresztą podejmowanie działań przez młodą kobietę przeciwko postawnemu starszemu od niej, silnemu mężczyźnie byłoby nielogiczne i siłą rzeczy skazane na porażkę, z uwagi na dysproporcję sił w ewentualnej bójce.

W opisanej sekwencji zdarzeń nie ma miejsca na obronę konieczną po stronie oskarżonego, bowiem to on przez całe zdarzenie był agresorem w powyższej sytuacji. Obecność pokrzywdzonej M. między mężczyznami powodowana była chęcią uniknięcia konfrontacji i uchronienia przed nią K. M..

Co ważne, stwierdzone obrażenia mają jedynie pokrzywdzeni, oskarżony takowych obrażeń u siebie nie dowiódł żadną dokumentacją. Co z tym spójne - żaden ze świadków - poza kolegą oskarżonego, którego relacja jest sprzeczna z depozycjami pozostałych osób będących naocznymi świadkami zdarzenia - nie potwierdza ataku J. M. (2) na oskarżonego. Po drugie, odpychanie dziewczyny w sposób agresywny i silny, w efekcie którego uderzyła głowa o bruk, było co najmniej nieadekwatne do sytuacji, nawet gdyby - jak twierdzi apelujący - dziewczyna miałaby oskarżonego odpychać (powyższe nawet nie mieści się w pojęciu przekroczenia granic obrony koniecznej).

Reasumując, oskarżony żadną miarą nie został postawiony w sytuacji, w której miałaby miejsce konieczność podjęcia obrony. Jego agresja nie została poprzedzona żadnym atakiem na niego. Po drugie, jego zachowania (tłumaczone jako obrona konieczna przez apelującego) były naznaczone wysoką agresją, które nie wyglądały jak odpieranie ataku, lecz jego przypuszczanie.

Odwołując się w tym względzie do dorobku orzecznictwa warto przypomnieć, że za działanie w obronie koniecznej w ramach bójki może zostać uznana jedynie taka interwencja, która zostaje podjęta w celu położenia kresu bijatyce albo polegająca na obronie osoby niezdolnej do dalszego udziału w bójce bądź odciąganej od udziału w bójce, jak też obrona osoby, która wycofała się z bójki, jednak jest nadal atakowana (tak między innymi Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 26.03.2013 w sprawie II Aka 27/13, Lex nr 1360489).

Rozważając działania wszystkich uczestników zdarzenia, nie sposób nie zauważyć, że to zachowania pokrzywdzonych zmierzały do zastopowania agresji oskarżonego i jego kolegi, to ich wszelkie zachowania nosiły znamiona obrony jako takiej.

Zachowania oskarżonego nie miały uzasadnienia. poprzedziła je zaś słowna zaczepka, obrażanie dziewczyn uprzednio bawiących się w klubie, w tym obu pokrzywdzonych. Apelujący nieudolnie stara się przerzucić ciężar odpowiedzialności za zdarzenie na pokrzywdzoną M. wskazując na prowokowanie z jej strony, jakkolwiek koncepcja ta nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym. Na marginesie dodać przy tym należy, że utarczka słowna nie może prowadzić do usprawiedliwienia ataku fizycznego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z podniesionych zarzutów apelacyjnych obrońcy oskarżonego nie zyskał instancyjnej aprobaty i przeprowadzona kontrola wyroku pozwoliła stwierdzić jego całkowitą prawidłowość. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych i w konsekwencji uzasadniał uznanie oskarżonego winnym przypisanych mu przestępstw. Przeto wobec braku podstaw do zakwestionowania ustaleń faktycznych niemożliwe jest uwzględnienie postulatu apelującego.

3.2.

I. b)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Argumentacja jak w pkt 3.1. uzasadnienia analogicznie tłumaczy brak zasadności niniejszego zarzutu.

Agresja oskarżonego i inicjatywa w podjęciu ataku odnosi się w takim samym stopniu względem wszystkich pokrzywdzonych. Postawa żadnej z osób pokrzywdzonych nie uzasadniała podęcia ataku, żadna z tych postaw nie była nawet prowokacyjna, a co mówić równa atakowi wymagającemu użycia siły przez oskarżonego w ramach obrony koniecznej.

Wymieniona przez apelującego S. A. podbiegła do oskarżonego atakującego - kopiącego leżącego na ziemi K. M.. Chciała odciągnąć D. K. od K. M.. Wówczas D. K. odwrócił się do S. A. i uderzył ją pięścią w twarz. Jej aktywność pojawiła się zatem w chwili gdy jej kolega leżał na ziemi i otrzymywał ciosy ze strony oskarżonego, a koleżanka J. M. (2) leżała już nieprzytomna na bruku. Sytuacja, w której S. A. wkroczyła do zdarzenia była desperacką próbą udaremnienia własnymi siłami dalszego zachowania przemocowego wobec znajomych pokrzywdzonych.

Bezspornie S. A. w wyniku zachowania D. K. doznała urazu głowy i urazu nadgarstka, dodatkowo uszkodzeniu uległ jej telefon marki(...)

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z podniesionych zarzutów apelacyjnych obrońcy oskarżonego nie zyskał instancyjnej aprobaty i przeprowadzona kontrola wyroku pozwoliła stwierdzić jego całkowitą prawidłowość. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych i w konsekwencji uzasadniał uznanie oskarżonego winnym przypisanych mu przestępstw. Przeto wobec braku podstaw do zakwestionowania ustaleń faktycznych niemożliwe jest uwzględnienie postulatu apelującego.

3.3.

I.c)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przede wszystkim zauważyć trzeba, że z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż postanowili obaj z kolegą M. F. podejść do dziewczyn (pokrzywdzonych) i porozmawiać. Inicjatywę w zaczepkach wywodzić zatem można z wyjaśnień samego oskarżonego. Pokrzywdzeni zaś zgodnie zeznali, że obaj mężczyźni zaczepiali dziewczyny, obrażali, wulgarnie zwracali się do nich. Istotne jest zatem naganne nastawienie oskarżonego i jego kolegi do napotkanych osób.

O braku ataku na oskarżonego wskazano wyżej w pkt 3.1 i 3.2.

Podobnie rzecz się ma w odniesieniu do kolegi oskarżonego. K. M. skrupulatnie opisując przebieg zdarzenia wskazał, że podszedł on do kolegi oskarżonego (obrażającego dziewczyny), ale nie zadawał mu ciosów. Kolega oskarżonego odszedł. W tym momencie podszedł do niego oskarżony i gwałtownie gestykulując stwierdził, że mają oni coś do wyjaśnienia. J. T. również wskazał, że po wstawieniu się K. M. za obrażanymi dziewczynami kolega oskarżonego cofnął się kilka kroków i wtedy do M. energicznie ruszył oskarżony (k. 165)

Materiał dowodowy wskazuje, że M. F. po słownym atakowaniu pokrzywdzonych usunął się, nie uczestniczył w rękoczynach, a głównym bohaterem zajścia i prowodyrem stał się oskarżony.

Żaden atak na F. nie został podjęty. Wobec powyższego brak było podstaw do twierdzeń, że oskarżony ruszył w obronie kolegi. Początkowo obaj z kolegą atakowali słownie napotkane dziewczyny, kolega F. odsunął się na ubocze, po czym oskarżony wykazał się inicjatywa siłową i przeszedł do ataków fizycznych.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z podniesionych zarzutów apelacyjnych obrońcy oskarżonego nie zyskał instancyjnej aprobaty i przeprowadzona kontrola wyroku pozwoliła stwierdzić jego całkowitą prawidłowość. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych i w konsekwencji uzasadniał uznanie oskarżonego winnym przypisanych mu przestępstw. Przeto wobec braku podstaw do zakwestionowania ustaleń faktycznych niemożliwe jest uwzględnienie postulatu apelującego.

3.4.

1. d)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zasadnie Sąd Rejonowy ustalił obecność w sprawie wniosków o zasądzenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych odszkodowań i zadośćuczynienia, jak też słusznie uznał, że żądania poparte są wymaganą dokumentacją uzasadniającą ich roszczenia. Procedowanie w oparciu o art. 46 § 2 k.k. było zatem w pełni słuszne. Trafnie także ukształtował wysokość zasądzonych kwot.

Sąd odpowiednio miarkował zasądzane kwoty. O jego szczegółowości i ważeniu problemu świadczy, iż zasądził nie identyczne jak żądane kwoty, a zatem nie działał bezrefleksyjnie i odniósł postawione żądania zarówno do poniesionych strat i krzywd, ale także do sytuacji materialnej oskarżonego.

Sąd poddał ocenie sytuację materialną oskarżonego i wyprowadził właściwe wnioski. Twierdzenia apelacji nie zmieniają powyższego wnioskowania. Zdaniem Sądu Okręgowego zasądzone kwoty uwzględniają również możliwości oskarżonego, który wbrew twierdzeniom obrońcy w bardzo ciężkiej sytuacji ekonomicznej nie znajduje się. Zważywszy na zasoby jakie posiada i możliwości zarobkowe będzie w stanie ponieść nałożone na niego ciężary finansowe.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z podniesionych zarzutów apelacyjnych obrońcy oskarżonego nie zyskał instancyjnej aprobaty i przeprowadzona kontrola wyroku pozwoliła stwierdzić jego całkowitą prawidłowość. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych, a w efekcie uzasadniał uznanie oskarżonego winnym przypisanych mu przestępstw oraz uzasadniał zastosowanie konsekwencji karnoprawnych, w tym zasądzenie nawiązek. Przeto wobec braku podstaw do zakwestionowania ustaleń faktycznych niemożliwe jest uwzględnienie postulatu apelującego.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

całość wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty apelacyjne okazały się być chybione, brak podstaw do wzruszenia orzeczenia

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II

O zwrocie poniesionych przez oskarżycieli posiłkowych kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym orzeczono w myśl art. 627 k.p.k. zasądzając udokumentowane przez pełnomocnika oskarżycieli (k. 269 - 274) kwoty po 1200 zł.

pkt III

O wysokości opłaty za postępowanie odwoławcze Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 oraz art. 8 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 j.t.). O pozostałych kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., na które złożył się koszt doręczeń wezwań i innych pism – ryczałt – w kwocie 20 zł (art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. z 2013 r., poz. 663 j.t./) i koszt uzyskania informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30 zł (art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego /Dz. U. 2014 r. poz. 861/).

1.PODPIS

Przemysław Wasilewski

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana